Het vroor, we wilden allemaal schaatsen en we kregen even corona-vrij. Rutte, De Jonge en Bruls vonden het goed. Vooraf werden we via de media nog gewaarschuwd, we zouden allemaal van het ijs worden weggejaagd als we de corona-regels niet zouden naleven. Als er te veel mensen op het ijs zouden zijn. Maar toen ik zaterdag Giethoorn naderde, werd ons slechts verzocht om de auto in de berm te parkeren en de weg vrij te houden.

Daarover zal lang zijn vergaderd. En het was een wijs besluit. De politie ging de strijd met schaatsend Nederland niet aan. Waar eerder veel parkeerplaatsen bij bossen en stranden werden afgesloten, werd de schaatser geen strobreed in de weg gelegd. Het was ook op een drama afgelopen. Wij wilden maar één ding, wij wilden schaatsen. Zeker na dat jaar waarin zo weinig mocht. De politie hadden het nooit gered tegenover die overmacht van hongerige schaatsers. We hadden ze massaal in een wak geduwd. Maar gelukkig was er helemaal geen politie te zien. En werden alle corona-regels met schaatsen getreden. We hadden echt even corona-vrij.

De regering, de burgemeesters konden niet anders. Toch kan deze vrijheid op het ijs nog een vervelend staartje krijgen. Het land snakt immers naar vrijheid. En waarom zouden we volgend weekend, als de lente zich aankondigt, niet ook naar de bossen en de stranden mogen. Wie heeft er ooit bewezen dat vluchtig contact op afstand in de buitenlucht het virus echt kansen geeft? En zo ja, waarom mochten die schaatsers vorige week dan wel?

Het wordt echt vervelend voor de regering als over een week dat massale schaatsen nergens valt terug te vinden in de besmettingscijfers. Want: als corona-regels massaal worden overtreden, moet het aantal besmettingen onvermijdelijk oplopen. Tenzij die corona-regels niet deugen. Ik ben benieuwd of Jaap van Dissel op zijn volgende briefing durft te melden dat het schaatsen niet heeft geleid tot meer besmettingen. En dat een aantal corona-regels derhalve overbodig zijn.

‍