De marathon in Rotterdam 15 keer gelopen, gisteren zat ik thuis. Ik wilde wel, maar ik kon niet. Gewoon niet getraind, door eindeloze problemen met een voet. Ik heb Rotterdam wel eens vaker gelopen zonder echt te trainen, maar toen zat die marathon nog in mijn lijf. Ik was bang dat hij er nu niet meer in zat.

Dat was nieuw. In 2000 liep ik mijn eerste marathon in Rotterdam. En daarna miste ik maar 4 keer. In 2005 liep ik Rotterdam niet omdat ik overtraind was. Dat was een kwestie van uitzitten. Daarna loop je weer een nieuwe marathon. In 2007 liep ik Rotterdam niet uit, omdat hij halverwege werd afgelast en mijn loopmaatje wit was. In 2009 liep ik Rotterdam niet, omdat ik een week later de 60 van Texel liep. [In 2005 liep ik Rotterdam nog 2 weken na Texel, als een herstelmarathon.] Dus allemaal goede redenen. Die reden was er nu niet. Ik had sinds de vorige marathon in 2017 gewoon niet getraind, door die voet.

Het is zo’n dag dat je terugkijkt, terwijl je eigenlijk vooruit moet kijken. Mijn eerste Rotterdam ging in 3:49. Na twee jaar was ik binnen de 3:30. Ook die herstelmarathon in 2005 ging in 3:27. Mijn record in Rotterdam is van 2008: 3:18. Alleen in Berlijn liep ik tweemaal harder.

Daarna gaat het langzamer. Niet geleidelijk, maar met twee duidelijke sprongen. Het is moeilijk toe te geven, maar de tweemaal de Swissair Alpine lopen heeft mijn tempo geen goed gedaan. Bijna 80 km in de bergen hardlopen met een hoogteverschil van 2600 meter heeft mijn lichaam duidelijk geraakt. Of misschien wel al die trainingen van te voren. Maar zonder veel trainen kom je die bergen niet over.

Na mijn eerste Swissair Alpine in 2010 heb ik Rotterdam nooit meer binnen de 3:30 gelopen. De beste tijd was 3:38 in 2012. En overal staat in mijn logboek dat er blessures waren en dat ik veel te weinig had getraind. Dat beeld versterkt zich na mijn tweede Swissair Alpine in 2013. Ik loop Rotterdam nooit meer binnen de 4:00. Vriend Michiel zei: “Wim, we hadden toch afgesproken dat we hem niet meer zouden lopen, als we meer dan 4 uur nodig hebben?” Maar ik kon hem niet missen.

En nog steeds niet. Afgelopen zaterdag wandelde ik met hond 14 km, in 2:20. Ik weet dat dat 6 km/uur is en dat je in Rotterdam aan 8 km/uur genoeg hebt om op tijd binnen te komen. Het is wel driemaal zo ver. Zelfs op zondagmorgen om half 8 denk ik nog even: “Waarom geen gokje wagen, de buren willen wel op de hond passen?” Ik waag geen gok.

Maar het schijnt dat ik mijn voet nu vooral moet trainen om hem weer in vorm te krijgen. Terwijl ik al die tijd niet train omdat die voet zo’n pijn doet. Fysiotherapie blijft een bijzonder vak. Dus nu eerst die voet trainen, dan mijn hele lijf trainen, dan 5 kg afvallen en dan loop ik hem volgend jaar Rotterdam weer binnen de 4:00. Rotterdam, ik kom eraan.

‍