Ik was vanmiddag te gast bij de Rotterdam Running Ambassadors. Werkelijk te gast. Alleen maar aardige mensen, die zich allemaal kwamen voorstellen. Ik sprak daar een bijzondere man. Herman Wilton. Herman had de marathon van Rotterdam al 30 keer gelopen. Hij had veel last van artrose, onder andere aan zijn knieën. Toch zat hij klaar voor zijn 31e keer. Hij vertelde me dat hij altijd had gedacht dat hij marathons liep omdat ze zo goed pasten bij zijn wijze van leven. De gezonde leefwijze stond voorop, de marathons waren een middel. Maar intussen had hij vooral veel pijn bij het lopen. Zo gezond waren die marathons niet meer. En toch kon hij er niet afblijven. Hij moest en zou vanmiddag zijn 31e marathon van Rotterdam lopen. Hij kon niet zonder. Die marathon ging ver uit boven die gezonde leefwijze. Het bleek dat de marathon zijn wijze van leven was. En daar stop je niet mee vanwege een pijntje hier of een pijntje daar. Herman finishte later op de dag in 4:43, netto.

‍