‘Wij moeten laten zien dat het anders kan. Tegenover de angst de hoop zetten. Tegenover verdeeldheid de samenwerking laten zien. En tegenover de zondebok de verantwoordelijkheid en solidariteit.’ Aldus Tim ‘S Jongers, directeur van de Wiardi Beckman Stichting in Trouw. De WBS is het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid. Zijn uitspraak roept bij mij veel vragen op.

Hoe zou je kunnen samenwerken als je de ander zo weg zet?

Hoe zou je kunnen verbinden als je je zo boven de ander verheven voelt?

Hoe denk je een alternatief voor het populisme te kunnen bieden als je hun wij-zij-denken onverbloemd overneemt?

Hoe kan je claimen dat alleen links hoop brengt en dat alleen links verantwoordelijkheid wil nemen?

Hoe denk je met zo’n houding al die mensen weer aan je te binden die bij je zijn weggelopen omdat jij zo positief denkt over migratie en globalisering en alles wat we woke zijn gaan noemen?

Hoe denk je echt bestaanszekerheid te bieden als in je achterban bijna niemand zich daarover zorgen hoeft te maken?

Hoe denk je je te verbinden met al die mensen die in het onderwijs te weinig kansen hebben gehad als je eigen achterban vooral hoogopgeleid is?

Hoe denk je het achtergebleven platteland nog te begrijpen als je meeste kiezers uit de welvarende steden komen?

Hoe denk je nog mensen te verheffen, als je jezelf zo verheven voelt?

Zou het niet beter zijn om de hand te reiken?

[Abonneer je via de homepage op mijn blogs, als je op de hoogte wilt worden gehouden.]

‍