Ik zweef niet meer. Ik stem woensdag GroenLinks. Ik heb overigens niets tegen zweven. Het is een heerlijk gevoel om heel bewust verschillende partijentegen elkaar af te wegen> Alsof je stem daarmee meer gewicht in de schaal legt. Toch ben ik al vanaf 1970 lid van de PvdA.

De keuze ging tussen drie partijen: GroenLinks, PvdA en D66. Wat moest een rol spelen? De inhoud, de strategie of de emotie? Inhoudelijk sta ik al jaren dichtbij GroenLinks. Geheid kandidaat nummer 1 op de Stemwijzer. Maar het verschil met de PvdA was dit keer wel heel erg groot. Ik vulde de Stemwijzer nog een tweede keer in, maar het resultaat was bijna even dramatisch voor de PvdA. Niet zo verrassend voor een partij die het klimaat bijna lijkt te zijn vergeten. Ook niet zo verrassend voor een partij die haar programmacommissie laat voorzitter door haar fractievoorzitter uit 1981. Dus geen PvdA vanwege de inhoud.

Dan de strategie, de macht. Waarom op GroenLinks te stemmen als jouw stem kan bepalen dat het niet Rutte maar Asscher wordt? Maar die tweestrijd Rutte-Asscher is helemaal niet gekomen. Diederik Samsom was in 2012 in staat om veel kiezers ter linkerzijde naar zich toe te trekken. Asscher was dat in 2017 niet. Dus geen PvdA vanwege de macht. Zou Pechtold dit keer een strategische stem verdienen? Zou hij zo hoog kunnen scoren dat hij een redelijk alternatief voor Rutte wordt? Nee, Pechtold doet het dit keer beter dan ooit, maar ook in zijn geval is van een echte tweestrijd geen sprake.

Ten slotte: de emotie. Ik heb vaak op de PvdA gestemd, omdat het nu eenmaal mijn partij is. Ook als ik die stem moeilijk kon verklaren. Mijn emotie had te maken met wat de PvdA altijd in essentie was: de verbinding tussen hoogopgeleid en laagopgeleid, tussen kansrijk en kansarm, tussen professor en arbeider. Dat ideaal heeft de PvdA lang hoog weten te houden. Of althans de suggestie. Met de raadsverkiezingen van 2014 is daaraan definitief een einde gekomen. Hoogopgeleid links stemt tegenwoordig GroenLinks of D66, en de traditionele laagopgeleide achterban van de PvdA is weggelopen naar Fortuyn, Wilders en Roemer. Voor die emotie hoef ik dus ook al geen PvdA meer te stemmen.

Het wordt dus GroenLinks. Maar de afweging is geen aftelsom. GroenLinks heeft een uitstekend verkiezingsprogramma. GroenLinks wordt groot genoeg om het progressieve geluid goed te laten horen. En Jesse Klaver is in staat om velen te enthousiasmeren. Iemand die 5000 jonge mensen naar een Music Hall weet te trekken, geeft de democratie nieuwe impulsen.

‍